2-0-1-2

It ain't the end of the world - 2-0-1-2

Kanina ko pa talagang gustong magsulat. Mabuti nalang at nagkaroon na ako ng lakas na buksan ang laptop at sisimulan ko na ang countdown to 2013 ko. 2012 has been a great year. I got to experience the best of both worlds, the best and the worst. Ang daming magagandang nangyari sakin sa taong ito, may mga hindi maganda pero nangingibabaw parin ang kasiyahan at blessings! Since it's 3 hours (Pinas time) and 8 hours (Saudi time) before midnight, let me give you my TOP 10 for the year 2012. Random events/happenings and people that I've met/been part of my life this year, good or bad, either way, taught me a valuable lesson. 

Marie's TOP 10

1. Birthday sa tuktok ng bundok. February 10, 2012. I celebrated my birthday, after the longest time, in Jeddah. It was a memorable birthday for me because for the first time in my 23 years of existence, sinelebrate ko ang birthday ko sa ibang lugar. We went to Taif, known as Baguio of Jeddah, together with my close friends and church mates. Ang saya ng araw na ito dahil sa kagandahan ng lugar, naramdaman at nakita ko na kahit ako ay dumadanas ng matinding kalungkutan ng mga oras na iyon, pinakita sakin ni Lord na ang daming blessings at daming magagandang mangyayari sakin sa taong ito. Di ko rin makakalimutan ang pag-awit ng aking mga  kaibigan ng Happy Birthday habang nasa tuktok kami ng bundok. Nakakatuwa, nakakamiss. :) It was a special birthday indeed and the people around me, even friends across the globe, made me feel that I don't need a lot of friends, what I need is people who will stick with me no matter what. 

2. Hearts are meant to be broken to be filled again. Hindi na ko magdedetail sa part na ito pero sa mga nakakakilala sa akin, ang taong ito rin nakaranas ako ng matinding heartache/heartbreak (hehe!). Hindi naging madali ang moving on process (naging matigas ang ulo ko sa aspect na ito), pero si Lord gagawa siya ng way para gisingin ka at ipakita sayo na "You deserve better, Anak." I've learned that we will experience pain along the way, but that's what makes us stronger. The pain that we will have to endure will show us that in suffering, there is hope. And when there is hope, there is joy. God dealt with me and he showed me that He will take someone away from me because He will give me more... and no doubt about that, God gave me more, blessings overflowing and people who truly deserves my time and attention. :)

3. JCCF. My second family here in KSA. I am very thankful to God for bringing me to this church because I have not only found acquaintances, but I have found great friends. They have been my source of strength sa lahat ng oras na nanghihina ako and God used them mightily in my life and in my mom's life as well. I feel very blessed and thankful to be part of a family especially when you're a thousand miles away from home.

4. 30 Years of Successful Marriage.This year marked the 30th year of my parents as husband and wife. It was such a fulfillment to see that after all these years, their marriage was standing headstrong. Distance, time, differences, misunderstandings, and countless tampuhans never was a hindrance for them to work their relationship out. They were the perfect example of a happy and loving couple, yung tipong kahit magkalayo sila hindi ko nafeel ang distance at nakita ko ang efforts nila for each other despite the distance. I am so blessed to have my parents, I could never ask for anyone better than them. They are the best and they are God's gift to us as we are God's gift to them as well.

5. Kasal-kasalan. This year I must say was a year of weddings. I get to experience to sing at a wedding and naging abay din ako sa kasal. Two of my dear ates in our church got married this year and one of my closest sister got married in Tagaytay also this year (at lahat dito Ninang ang Mother earth ko, niloloko ko nga siya, sa kasal ko Ninang na din siya, dahil siya ang Ninang of the Year hehehe!). To Ate Rona, Ate Myrna and Irish (beaulag), I know this was one of the best years of your life. Nakikita ko ang kaligayahan niyo dahil alam kong ang mga partner in life niyo ang binigay ni Lord para sainyo. I pray that 2013 will not only be a year of weddings but also a year full of love and happiness. :) 

6. Summer 2012. It was a great summer to spend with family and friends back home. I was loosing hope mid-February and early March kasi hanggang that time wala parin akong tawag sa mga ina-applyan ko na work dito sa Jeddah, but God said, wait patiently. Hindi Niya nga ako binigo at binigay niya sakin ang Job offer sa College of Medicine, KSAU-HS. I went home for 2 months. It was a great, great vacation! I get to spend a lot of time with my loved ones and talagang nasulit ko ang bawat araw ng bakasyon ko. I know that 2 months is really short but my friends and family made my stay all worth it. 

7. Welcome to the Bundok! Yes, I am a certified OFW. June 26, 2012 marks my first day as an Overseas Filipino Worker and Proud! Hindi madali ang kumita ng pera, at lalong hindi madali ang mamuhay sa ibang bansa. Kaya yung mga taong iniisip na ang mga OFW ay limpak-limpak ang salapi, medyo mag-isip isip, katakot-takot na depression, homesickness, pagod, culture shock atbp ang dadanasin ng mga OFW bago kitain ang hard-earned salary. Working here in Jeddah made me realize that I will never experience this comfort I am experiencing if not for my parents who worked so hard for so many years away from home just to sustain us and to give us all our needs. It was a glorious moment, seeing my mom and dad, fulfilled and contented dahil lahat kaming mga anak nila ay nakapag-tapos ng pag-aaral at lahat ay nagiging (magiging) successful sa aming chosen career. Sa pagiging OFW ko natutunan na kailangan mong matutong tumayo sa sariling mga paa, at kailangang matutong maging independent. All by myself ang drama but I never felt I was alone, because I have people who served as my support system in times na nagigive up na ko. God is so good, despite of being away from home, He blessed me with good friends and a very loving and caring room mate. 

8. COM-J. Working in COM-J was really tough. Kailangan matibay ang loob, at open sa lahat ng possibilities na pwedeng mangyari sayo. My first few months were very challenging dahil talagang tinetest ang patience at efficiency ko sa aking trabaho. Na kahit ang liit ng sweldo, tambak ang trabaho. Na kahit todo effort sa pagtatatrabaho, yung mali mo parin ang nakikita. Na kahit anong gawin mo, hindi nila naaappreciate. That was my thinking three months ago. But God made me realize that I should not complain and instead, I should do what they want me to do, and do it with all of my best efforts. When I started to change, everything around me changed. Yung mga kasama ko sa department na feel na feel kong ayaw sakin, nafeel ko na nagbabago na sila towards me and our working relationship started to be harmonious. Truly, when you decide to give it all up to Him, He will show you great and mighty things. Work will always be challenging, there will always be competition... but when we realize that we don't work for them, we work for God and His glory, our work disposition will change and everyone around us will change as well. It's all about the right attitude, maintaining the happy disposition despite of it all. 

9. Blessings! Daming blessings this year. Financially, hindi ako kinulang. Laging sapat at minsan sobra pa. Hindi ako nagugutom, hindi nagugutom ang pamilya ko, nabibili ko ang gusto ko at nakikita ko ang pinaghirapan ko dahil finally, I can buy some of the luxuries that I think I deserve. Ang sarap ng feeling na makita ang bunga ng pinaghirapan, na kahit minsan sinasabi ng iba na material things lang yan, its not the about the money or the gadget, its the fulfillment that even you worked so hard, may kinalalagyan naman ang pinaghirapan mo. This year, I was able to save as well, for myself, and minsan naisip ko nga... Kailangan ko pang mag-abroad para makita ang value ng sweldo at ng pera. Sometimes, we will learn our lesson the hard way. I am very thankful for this year, God granted me more than what I wanted and desired. Thank You Lord!

10. Si Babe. Siya ang isa sa pinaka-magandang (gwapo hehe!) blessing na ibinigay sakin this year. Sa taong akala ko ang love life ay magiging non-existent, nagkamali ako. I was given another chance to love and tunay nga ang kasabihang "there's always a rainbow after the rain!". Si Yuan ang aking rainbow, ang aking shock absorber, ang aking laughing partner, ang aking prayer partner, ang aking clown, ang aking best friend, ang aking worst enemy, ang aking teacher, ang aking lover, at higit sa lahat siya ang aking pinakamamahal. Oo na cheesy na, bakit ba eh patapos nanaman ang taon, pagbigyan niyo na ko. 

Hindi niya lang alam kung gaano ako kasaya at kung gaano ako ka-hopeful sa aming relationship. He made me believe that long distance relationships CAN work and that no distance can hinder two hearts who are truly inlove. Araw-araw mas nararamdaman ko ang pagmamahal para sa kanya na kahit minsan hindi kami magkaintindihan, mas nangingibabaw ang pagmamahal. I can't wait for June 2013, six months to go Babe and this is it! Maraming salamat sayo kasi minahal mo ko ng lubos kahit abnormal at mainarte ako sa buhay. Mahal kita! 

Welcome 2013!

2012, you have been so good to me and to my loved ones. God has blessed me and my family and I am so thankful for their lives. Ngayong malapit na matapos ang taon, nais kong magpasalamat sa lahat ng tao na naging parte ng taon ko at nawa'y makapiling at makasama ko pa kayo sa mga susunod na taon. Sa mga taong lumisan naman, maraming salamat sa mga lessons, hindi ko makakalimutan ang mga bagay na natutunan ko dahil sa paglisan ninyo. 

I pray for a blessed and prosperous new year and that we will always remember that He is the reason for all of our celebration. Welcome 2013, handa na ko sa mga hamon, pagsubok, pagluha, kasiyahan, oportunidad, at panibagong karanasan na ihahandog mo sakin. Alam kong maraming marami pang mangyayari sa buhay ko, patikim palang ito, dahil dyan.. excited na ko para sayo. :)  

Manigong Bagong Taon,

From Jeddah with love <3

Blogged.x

Day 3-

Perslab.

Naalala kong naisulat ko na ang perslab ko dito sa blog ko dati. Dahil naisulat ko na, iyon nalang ulit i-copy paste ko nalang! (haha!) Pagdating sa usapin ng pag-ibig, minsan naiisip ko cliche na. Masyadong gamit na gamit na yung topic, lalo na ang first love. Sabi nga nila, first love never dies. Hanggang ngayon, nakakausap ko parin naman ang perslab ko. We remained good friends, though, hindi na kami ganoong nag-uusap at nakikita, hindi naman nawala yung friendship. Hindi kayo nagkatuluyan, but it doesn't have to end there. Sometimes, friendship is more important. Ang mahalaga ay napanatili ang pagkakaibigan, we are happily committed with someone else and hindi man ang kasintahan ko ang perslab ko, naniniwala akong siya na ang huli. I'm very happy, contented and blessed with my boyfriend. :)

***This blog was written last February 2011. ****

Puppy love. Young love. First love.

Nakakatawang isipin at balikan ang alaala ng unang pag-ibig. Ewan ko nga ba kung bakit pero may kakaibang saya at kilig ang dinadala nito kapag naaalala mo. Sabi nga nila, first love never dies. Para sa akin totoo ito, hindi man kami nagkatuluyan, hanggang ngayon, minamahal ko parin siya - hindi bilang kasintahan kundi bilang matalik na kaibigan.

Paano ba nagsimula?

Unang taon ko sa hayskul. Excited. Yan ang nararamdaman ko noon. Kapag tumuntong ka kasi daw ng hayskul, tigasin ka na. Hindi ka na "nene" at "totoy" na walang ginawa kundi makipaglaro ng takbuhan at langit-lupa sa mga kaibigan mo...

First day high. Magkakasama kami ng mga barkada ko nung unang araw namin. Palingon-lingon ako at tinitingnan ko kung may bago sa mga kaklase ko. May ilan na bago. Yes! sabi ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung bakit kapag may bago akong kaklase ay wala akong ginawa kundi magpakitang-gilas. Siguro sadyang papansin lang ako, o talagang trip na trip ko lang na sa unang araw nila... ako ang tatatak sa isipan nila. (haha!)

So ayun na nga. First day. Isa si KRAM sa mga bago kong kaklase. May kakaiba akong naramdaman noong una kaming nagkausap. Instant crush ng bayan itong si Mark. Cute naman kasi siya talaga, galing pa siya ng Pilipinas kaya sumikat siya talaga agad. Macharisma, malambing, makulit, at higit sa lahat matalino - ganyan si Mark. Hindi ko lubos maisip na magiging malapit kami sa isa't isa pero siguro talagang tinadhana kami para sa isa't isa dahil umpisa palang nag-click na agad kami. Magkasunod pa kami ng kaarawan, Feb. 9 siya at ako naman ay Feb.10. "Pareho kaming Aquarius... match made in heaven talaga kami!" lagi kong sabi sa sarili ko.

Lumipas ang mga araw at ang paghanga ko ay unti-unting nawawala dahil mas lumalalim ang aming pagkakaibigan. Tinuring ko siyang pinaka-matalik kong kaibigan noong 1st year kami. Lahat ng sikreto ko ay alam niya, lahat ng mga pinakatinatago niyang paghanga sa mga kaibigan namin ay alam ko din. Masasabing lumagpas na ako sa stage na "crush ko siya" at naging "best friend ko na sya". Masaya naman ako na ganoon. Kapag lunch at break kami ang magkasama. Kapag may mga takdang-aralin, kaming dalawa ang nagtutulungan. Magaling siya sa Math, magaling ako sa Filipino at English. Tag-team kami kumbaga. Kopyahan ng homework, hati sa lunch, pati nga inumin namin hati pa kami, halos lahat ng bagay pinagsasaluhan namin ng sabay. Madalas pa kaming inaasar ng mga guro namin na daig pa daw namin ang mag-boyfriend sa sobrang dikit namin. Hindi ko inanda ang asaran dahil sa isip ko, "kaibigan ko siya at hindi ko kayang mawala ang pagkakaibigan namin kapag umibig ako sa kanya." Nagpatuloy ang aming closeness at sa bawat pagdaan ng araw ay tunay ngang mas napapalapit kami sa isa't isa. Buong taon namin sa 1st year, kami ang magkasama.

Nang umakyat kami ng 2nd year, nanatili kaming matalik na magkaibigan. Parang wala na nga atang makakabuwag ng aming samahan. Ngunit biglang nagbago ang ihip ng hangin ng may dumating na bagong kaklase. Siya si Shane. Nag-click din kami ni Shane, sa totoo lang, naging mag-best friend din kami. Ngunit, sa aming pagiging malapit ay unti-unti kong nalalaman na nagiging malapit din sila ni Kram. At ang masaklap pa doon, nagugustuhan na siya ni Shane. Hindi ko maintindihan bakit may kirot akong nararamdaman noon. Sabi ko nga, ano ba ito.. umiibig na ba ako? Binalewala ko ang aking nararamdaman at nagpatuloy akong maging kaibigan lang ni Mark. Hanggang sa kalagitnaan ng taon, may isang pangyayari na nakapagpabago ng aming buhay.

Ang Pag-amin

Hindi ko akalain na darating ang araw na iyon. Tandang tanda ko pa. Kakatapos lang ng klase at hinatak ako ng isa naming kaklase. Ly, sumama ka sakin. May gagawin tayo. Sama naman ako. Pagdating namin sa gym, andoon si Mark. Nakatayo. Lumapit siya sakin at hinawakan ang kamay ko. Nagtapat siya ng kanyang nararamdaman. Nagulo ang utak ko. Bumilis ang tibok ng puso ko. Parang gusto kong sumigaw sa tuwa, pero gusto kong umiyak sa takot. Tuwa dahil eto na, mahal na niya ko... Takot dahil kapag hindi kami nagkatuluyan masisira ang aming pinagsamahan.

Kinabukasan, imbis na samahan ko siya... iniwasan ko siya. Dumaan ang mga araw at linggo at iniwasan ko siya talaga. Ni tingnan siya sa mata hindi ko magawa. Dumating na nga ang kinakatakutan ko... napalayo kami sa isa't isa. Nasaktan ako talaga. Hindi ko maintindihan bakit kailangan naming magkalayo ng ganoon. Masaya naman kaming magkaibigan lang... bakit pa kailangang may maramdaman kami para sa isa't isa???

Pagkalipas ng ilang buwan, nagkaroon kami ng pagkakataong magkausap ng masinsinan. Humingi siya ng tawad. Nais niyang ibalik namin ang aming dating samahan. Kasama ng pag-uusap na iyon ang isang liham. Ang liham na hanggang ngayon ay pinakainiingatan ko at inaalagaan ko. Nagyakap kami at nangakong kakalimutan ang mga mapapait na nangyari at magsisimulang muli.

Masaya ako na makalipas ang siyam na taon, kami'y magkaibigan parin ni Mark. Kapwa na kaming may karelasyon ngayon, at tunay ngang masasabi kong nanaig parin ang aming pinagsamahan noong hayskul. Hindi man kami nagkatuluyan, patuloy ko siyang mamahalin. Sa kanya ko unang naranasang magmahal na walang hinihinging kapalit. Sa kanya ko unang naramdaman na mahalaga at espesyal ako...

Salamat sa iyo, kaibigan :)

Day 2-

Day 2- Meaning Behind Your Blog Name

Sad Endings are but the Next Happy Beginning. (www.lyagoncillo.blogspot.com). I've had my blog since early 2011. I always wanted to maintain my blog and write as much as I can, but I always have other things to do. I based my blog name, first, from my name (haha!) napaka-creative ko. Then, my blog title, from an anonymous person on twitter.

Sad endings are but the next happy beginning. If you will come to think of it, this is just an ordinary quotation I borrowed from someone. It only meant that when something ends, no matter how sad or how bad it is, there's always something good that will follow.

Hindi naman tayo laging malungkot. I've had my heart broken for a couple of times (same person) and I never thought that I will fall in love again, but just like what Coelho said: "sometimes we have to loose someone to know that we deserve someone better. Sometimes bitter endings are the best beginnings."

We can not reach that happy beginning if we will not allow ourselves to reach that part. Sometimes, we only hold on to memories. We need to be strong enough to end what needs to end and start anew. I never changed my blog name, it was really close to my heart. Blogspot served its purpose in my life, I've released most of my emotions especially the sad and painful ones through this blog.

Oh well, there. Day 2, done. :)

Blogged. x

30 Day Blog Challenge: Day 1-

Day 1- Introduction. Recent picture of yourself. 15 interesting facts. 

I have read good reviews about this 30 day blog challenge and I was really curious on how I would end up after 30 days (If I can finish it! Hah!) But seriously, I really wanted to write and write, to enhance my skills, to hone my talent, to blog about myself without sounding and acting too conceited... But I have too little time or I'm just always not in the mood. When I read about this blog challenge, I wondered if I could step up to the challenge, test my limits by trying, knowing how lazy I am when it comes to writing specifically blogging.

Now, I am taking this challenge and hopefully after 30 days I've written something worth reading and my readers (if there ever are any) will learn something from me and get to know me a little bit more.

Recent Picture.

JCCF Christmas Party 21-12-12

This photo was taken last December 21, 2012. Apparently, the world was supposed to end and I'm so glad it didn't! This shot is really close to my heart for one reason: it shows how happy, blessed, and fulfilled I am for this year. My year didn't start right, but it ended or rather will end with a BANG! :) Thank You Lord!

15 Interesting Facts. 

This is rather challenging. I'll try to think of 15 interesting facts about myself, I'm not sure if it is really interesting, pero blog ko to so walang pakialaman. Hehe! 

1. I bleed caffeine. I literally bleed caffeine. I am a coffee-lover and I love hanging out in cafes all by myself or with friends depending on my mood. 

2. I am a sucker for chick flicks. Movies that will capture the most raw of all emotions. I am the type of person who will cry and laugh at the same time, yung feeling na "nakakarelate ako!" at yung feeling na "sana ako nalang yung bida".. Ganung feeling! Haha! 

3. Passion is worship. I love to sing and I love to sing for God. I know that my talent came from Him that's why I am trying my best to use my voice for His glory. 

4. I breathe Music. I am not the TV person, I'd rather listen to music all day and not get bored instead of watching TV series and the like. Kaya kong mabuhay ng may nakasaksak na earphones at nakikinig lang, masaya na ko. 

5. Jeddahn citizen. I live and grew up most of my adolescent years in Jeddah, KSA. I never had a normal childhood, since Jeddah is not the most free country in the world. Now I'm back, working and I remember myself saying that I will never go back to Jeddah but then I realized I was wrong.

6. Extrovert. People who know me will agree that I love hanging out with people. My boyfriend always calls me 'Ms. Gala' kasi mahilig nga daw akong gumala. Hindi ko rin alam, but I am blessed with good friends. We can never have enough friends in a lifetime. Extrovert as I am, hindi naman ako yung tipong papansin na. But I think I am approachable and nice in my own right. Hehe! 

7. Committed. Commitment is an important key to a successful relationship. You can't say you love someone and not be committed to that person. I am proud to say that when I love, my commitment, trust and loyalty to that person is in tact.

8. I have a bad sense of direction. have you ever met someone who claims to be a driver but has no sense of direction at all?? Well, that will be me. Dalhin mo ko sa isang lugar at siguradong mawawala ako. I have a short term memory (amnesia girl lang? Hehe) and I tend to forget the places I've been to kaya di ako pwedeng magdrive magisa kasi mawawala ako. I have this one specific instance that scared the hell out of me but I won't go to details nalang. But yeah, I drive but I need a co-pilot with me. Hehe!

9. Emoterang frog. Madami akong angst sa buhay. Iyakin at matampuhin. My boyfriend will attest to this mood swings of mine and I may say, he can handle me at my worst and I love him for that. :)

10. Bookworm. Reading will always be my hiding place. My safe haven. My comfort zone. When I have time, I try my best to read atleast one book. To finish it or at least kahit maumpisahan ko lang. I wish I have more idle time to do this, but work keeps me from reading and sometimes I miss the feeling of being young and carefree when you can just do anything and everything under the sun. :(

11. OFW. Yes, I am a certified OFW and proud. Hindi lahat ng tao alam ang hirap ng malayo sa mga mahal sa buhay, kaya kapag OFW ka, Bayani ka! Katatapos lang ng Pasko at tunay ngang ang hirap magpasko ng mag-isa. I miss home, I miss my family and I wish I was with them during this holiday season. But God is reminding me tht everyday should be Christmas. Kaya mahirap man malayo sa mga mahal sa buhay, I am still thankful kasi I have thr opportunity to share my blessings.

12. I am sloooooooow. Try to crack a joke and find me laughing after everyone stopped laughing. Ganyan kaslow ang processor ng utak ko. Aminado akong d ako magandang kausap sa joke time kasi minsan di ko magets ung meaning nung joke. Haha! Friends would always ask me kung nagets ko ba kasi minsan tumatawa ako tapos di ko pala nagets, and we will end up laughing even harder. Ahhh, good times. :)

13. I am a family person. I love my family and I am so blessed to have them in my life. They are my source of strength and my source of joy. Friends, acquaintances, workmates, people in our life may leave us but not family. They are irreplaceable.

13. DLSU and proud. I love my alma matter. Hindi ako masyadong ganung kavocal about my college alma matter but studying in DLSU will always be special for me. I know that sometimes I feel that I made the wrong decision, but when I chose to study at DLSU, I started to make my own decisions. My parents wanted me to become like them at one point (medical), but I thank them for allowing me to spread my wings and try a different direction. Plus, my boyfriend, though we never met during my college days, studied in La Salle and took the same course (Masters) as I did, for me that was destiny. It was a very small world and I'm glad our paths crossed. Salamat, DLSU.

14. I enjoy ME times. Some people can't stand being alone. I, for one, can live a day without anyone by my side. I enjoy being alone as much as I enjoy hanging out with the rest of the world. Being alone only shows that you are strong enough to see the world on your own perspective, that sometimes you need to take a break from all the stress, talk to God, write on your journal, read a good book, enjoy window shopping, do groceries, and eat at your favorite restaurant. It's all about having the right disposition.

15. I believe in FOREVER. I believe in US. I love my boyfriend and even if were miles apart, I know that I will still be inlove with him no matter what. It's the kind of love that does not require anything but rather, just him telling you he loves you keeps you sane and alive. Haha! He makes me happy and he makes me want to be the better me. I can never thank God enough for giving him to me and I am hopeful that this will last for a lifetime. I love you babe! :)

There. Day 1, done. :)

Blogged. x

Cinco. Kamsa. Lima. Five.

Why FIVE is so special? 

Hindi naman namin monthsary talaga ngayon, kasi ang kinoconsider namin na official ay May 20. It took us awhile to really determine our monthsary, naging peg pa namin ang EVERYDAY monthsary kasi hindi nga namin alam kung ano ba talaga kami that time. Ang alam lang namin, we are really enjoying each other's company and na nagg-grow yung feelings everyday na magkasama kami this Summer 2012. 

It was a great summer indeed. I went home (for 2 months) to fix my papers for my current job, not expecting anything especially in the aspect of relationship but then God is good, He has a purpose. Nakakatawang balikan ang nakaraan, kung paano nagsimula ang lahat at kung paano naging daan ang May 5, 2012 para sa aming dalawa ni Yuan. Hindi lahat nakakaalam kung ano ang mga pangyayaring naganap nung araw na iyon, pero nananatiling espesyal para saming dalawa ang May 5 dahil iyon talaga ang nagbigay daan para mas lumalim pa ang pagtitinginan namin sa isa't isa. 

Ang naudlot na date sa RW.

Ang gala with the teacherrifics

May lakad dapat tayo niyan, first time nating lalabas at pupunta ng Resorts World pero dahil sa mga kadahilanang napapadalas na nga ang asaran sa ating barkadahan, kinailangan kong umiwas at icancel nalang ang ating date at sumama nalang tayo sakanila sa ATC. 

May kakaibang ilang na nadarama nung araw na to, hindi ko maexplain pero sobrang ilang na ilang ako sayo at hindi na kita makausap kagaya ng dati. Nageexpect ako na kakausapin mo ko kung tutuloy parin ba tayo after ng lakad ng barkada natin pero dinedma mo ko at isa ka ring snob nung mga panahon na yun. Nakaramdam ng kakaibang tensyon mula sa ating dalawa at natapos ang gabi na kahit busog tayo sa tawanan at pagkain kasama ang ating mga kaibigan, hindi naman natuloy ang plano natin at umuwi kang magisa at naiwan ako sa ATC kasama si Ziegrey. 

Ang unang pag-amin kay Ziegrey. 

Nacoconfuse na ko ng mga panahon na to. Hindi ko alam kung bakit ang bilis naman magkafeelings para sa isang tao, eh isang linggo palang naman talaga tayong halos araw-araw magkasama. Oo, magkaibigan tayo pero hindi naman talaga sumagi sa isip ko na magiging tayo or magkakafeelings na serious. January pa ng una tayong nagtawagan ng BABE at nagkukulitan sa facebook at twitter, pero hindi naman tayo umunlad doon at talagang alam kong joke time lang.

Kaya nung araw ng May 4, hindi ko magets bakit ako nadidissapoint at di tayo natuloy sa lakad natin at bakit hindi mo ko kinausap. Kinailangan ko ng confidant at taong makikinig sa akin, at nasabi ko na nga kay Ziegrey ang medyo namumuong pagtingin ko sayo. Haha! Medyo nagulat pa nga si Zieg, kasi di niya daw tayo maimagine. Pero bottom line ng gabing yun, kinailangan kitang itext at tanungin kung ano ba ang nangyari. 

So, tinext kita, at ang tagal mong magreply. Akala ko di ka na magrereply. After 1 hour siguro, nagreply ka at natuwa naman ako. Nagdecide tayo na magkita muli kinabukasan para mag-usap at kahit di malinaw kung ano ang dapat pag-usapan, tinuloy narin natin ang ating naudlot na date. 

There was HOPE. 

May 5 na. Parang naaalibadbaran ako na hindi ko maintindihan. Ayokong dumating ang 3 pm kasi alam kong magkikita na tayo eh hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko sayo. Haha! Confused talaga ako sa feelings ko pero alam kong andun na sa point na gusto kita pero hindi ko masabi kung malalim ba o infatuation ba o naaaliw lang talaga ako. 

Nagpunta tayo sa JAMBA JUICE.

Napaka-haba ng usapang ito. Hindi natin alam kung paano b natin mareresolve ang isyung walang issue. HAHA! Siyempre nauna ka magsalita, at naglitanya ka na tungkol sa dati mong feelings for me at ang past mo at ang fears mo at ang expectations mo at ang maraming marami pang topics na hindi matumbok kung ano ba talaga tayo. 

Jamba Juice

Hindi ako makapagsalita that time, ang dami ko rin talagang gustong sabihin di ko lang alam kung tamang oras ba iyon. Pero dahil naisip ko baka hindi na ito mangyayari ulit, nagsabi narin ako ng feelings ko for you. 

Nag-agree tayo na we like each other but we need to figure it out kung kaya ba natin ang long distance at kung kaya ba natin yung maging tayo. Natapos ang gabi na hindi malinaw kung ano tayo, pero sabi mo nga sa binigay mong notebook sa akin bago ako umalis... 

Basta ang araw na ito malinaw sa akin na gusto kita at gusto mo rin ako. Masaya na ako dun. 

MCDO

Masaya ako na nakapag-usap tayo ng araw na ito Babe. Alam ko talaga na espesyal to sa atin at kahit siguro mag-asawa na tayo at magkakapamilya na, maiisip ko parin yung Saturday ng May 5 dahil kung hindi rin naganap ang araw na iyon, baka hindi nga tayo umunlad na dalawa. Baka matulad lang sa dati na hinayaan nalang natin ang feelings na mawala at bumalik nalang tayo sa pagiging magkaibigan. 

 7 MONTHS and COUNTING!

It's been 7 months since May 5 Babe and I can still recall how blissfully peaceful and romantic that day turned out to be. I can't thank Him enough. Matagal din tayong naghintay, and we couldn't be happier! Praise God! :) 

I love you babe! Happy 5! Isa sa napakadami nating memorable dates. 

To infinity and beyond, from now until forever. 

Blogged. x

Love never fails.

Ang sarap ng buhay ko. Wala lahat ng mga boss. Nakakatuwa! First time to. Sulitin ang mga nakaw na sandali na magagawa mo ang gusto mo at walang kkwestyon sa ginagawa mo. wee :)

Jesus replied: "Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind." This is the first and greatest commandment. And the second is like it: "Love your neighbor as yourself." Matthew 22:37-39 

Loving Others. Loving the unlovable. 

 

1 Corinthians 13: 7

Tama ka Paulo! :)

 One of the most difficult tasks that our Father in heaven commanded us to do, Love others as we love ourselves. True, we love the people around us, we care for them, we accept and forgive, we show kindness towards the needy, we show compassion to those who need one... But when it comes to our enemies (frenemies) or the like, can we still say the same? Can we still honestly say without sarcasm and doubt the three famous words, "I love you"? I highly doubt that anyone in their right mind wouldn't agree with me that love is hard to give especially to people who are difficult and simply unloving (unlovable - if there ever is such a word) or not capable of love or to love in return. But then again, just as what's written, Love them despite of it all. Appreciate and forgive them even if what they did to you is unforgivable. In the end, we are all accountable to God, with our actions and with our lifestyle. Humans will always be humans. To err is human, to forgive is divine. For us to truly understand the fullness of His grace, we should also admit to ourselves that forgiveness is something that we should learn to give freely to others even if they don't deserve any of it. 

God is love and love is God. We are made out of love and we should reciprocate everything around us with love. We can make this world a better place to live in when only we accept the fact that love (God) can heal calloused hearts and can change stubborn minds.Just believe and have faith.

Above all else...

Just a random thought that I ought to share for the day. 

Be blessed and spread the love!

Blogged. x

Bente.

6 months. :)

Sino magaakala aabot tayo ng 6 months? Kahit ako minsan natatawa ako na kinikilig kasi I never really saw it coming. Yung ikaw at ako, magiging tayo. Tapos magcclick tayo, magkakasundo, lelevel up. We were just playful and both wanted someone who will appreciate and love us. Who wouldve thought? :) Galing talaga ni Lord.

Totoo talagang napakahirap ng magkalayo. Napakadami kong pagiinarte at negativity sa katawan. I am sorry babe kung matigas ang aking ulo at sorry na din kung ang topakin ko. Naalala ko tuloy sabi ni ate cel sakin, kapag nag-saudi ka especially nasa bundok ka pa, magiging KSP ka talaga. Hahanapin mo ang attention at time, konting hindi lang magparamdam sobrang neglected at unwanted na ang feeling. I know you dont deserve all this, im sorry for the drama and sorry for being a pain in the a** sometimes.

Just wanted to greet you a happy 6 months babe! Were surviving everyday because of His grace and because of our love.

Never felt this loved and appreciated. Thank you for everything.

Kahit ang daming testings at tampuhan, hindi ka bumitaw ever. Kahit ang difficult ko, iniintindi mo talaga ako. Pati dalaw ko, at mood swings ko tinatanggap mo. haha! I cannot thank God enough, He gave me more than I could ever ask for and hindi yun bola. I pray you never change.. But if you do, for the better pa. But i love you the way you are. No lies, no regrets, no pretensions, just pure love.

I love you to bits Juanito! Maligayang kaarawan sa ating mga puso! <3 data-blogger-escaped-br="br">

*keso overload*

What is sleep?

Hindi pa naman to nangyayari sakin. Wag naman sana! haha!

I am working with my mind half asleep. My eyes are too tired to work. I have been in front of this computer for 7 hours now and really, kung pwede lang matulog kanina pa ko nakatulog. Walang epekto ang kape, walang epekto rin ang sangkatutak na sweets na nasa harapan ko. 

My mind is tired and quota na ko sa pagddrama. Alam kong minsan may future ako sa pag-iinarte, pero minsan hindi lang ako naiintindihan talaga ng mga tao sa paligid ko. May mga paniniwala ako na parang hindi ko alam kung tama ba o hindi, pero mali ba kung ganun ang nararamdaman ko? Hindi na ko mag-dedetail. Hindi private ang blog ko. 

Sa mga panahong tinatamaan ako ng topak at kalungkutan, wala akong ibang masabihan na maiintindihan talaga ako. Hay blogspot. Spare me from this drowsiness. I just want to sleep all day and forget I was this lonely. 

Kbye.

Cry

Ang pag-iyak ay sign na kailangan mong irelease ang nararamdaman mo sa kahit anong paraan.

Umagang umaga ang drama ko.

Mahalaga.

Ang mahalaga ay importante.

Mahalaga ang oras. Mahalaga ang pag-uusap. Mahalaga ang magkasama. Mahalaga ang nagkikita. Mahalaga ang nagkakaintindihan. Mahalaga ang paninindigan. Mahalaga ang dasal. Mahalaga ang paniniwala. Mahalaga na maipadama ang pagmamahal.

Mahalaga na kasama kita. Mahalaga na nakakausap kita. Mahalaga ang oras na andyan ka. Mahalaga ang naiintindihan kita. Mahalaga ang nakikita kita. Mahalaga ang makasama kita. Mahalaga ang dasal para sating dalawa. Mahalaga na manatiling may tiwala sa isat isa. Mahalaga na maipadama na mahal kita.


Yan ang mahalaga.

OT.

Perstaym kong nagOT sa trabaho ko. Kakaiba ang first time experience ko, sobrang napagod ako literal. Hindi ko inexpect na ganun kabusy ang araw na to. Hindi ko nga natapos lahat ng dapat gawin ko dahil ang daming utos ng mga doctors from Masters.

Narealize ko ang hirap talaga kumita ng pera. Literal. Kung sa pinas, hindi tayo papayag na alilain ng mga kasama mo sa work, dito sa Saudi mawawalan ka ng choice. Ngayon ako nakaramdam ng sobrang pagod at nafeel ko nanaman, is it worth it? Lahat ba ng to ung effort at pagpapagal maaappreciate ba nila un in the end?

Minsan talaga lulunukin natin lahat kahit ung degree at status natin just for a job. But then again, i am reminded that i am not doing this for myself alone... I am here to work and this work came from God. Whatever I do, I should do it for His glory. I will thank Him in all circumstances. Mahirap o madali, magiging masaya ako. Napapagod ako physically but i wont give up and I will stand tall until I reach my one year.

7 months to go. Tiis tiis pa Lyrize. Tiis tiis pa.


I just got home btw, kumusta ang full shift on a Thursday? Memorable day. God is teaching me everyday.

I shall doze off in a bit. Zzz

Blogged.

Why?

Minsan talaga ang kulit ng imahinasyon ko. Ang dami-dami kong iniisip na unnecessary sa pag-unlad ng buhay ko. Masyado akong nagpapaapekto sa lahat ng nangyayari sa paligid ko. Parang hindi naman issue, issue na sakin. Hay. 

Anyways, kasalukuyang nasa trabaho at may kailangang tapusin na report at may deadline ako by Tuesday. Hindi ko alam kung matatapos ko sya, medyo mahaba ang report at hindi ko alam san ko actually sisimulan. Hmmm. Pero kaya naman, think positive nga lang lagi. Hindi magiging issue ang bigat ng trabaho. Nagpunta ako dito para magtrabaho kaya kahit anong bigat ng trabaho dapat ay tanggapin at kayanin ko. 

Bakit ka malungkot? 

Ewan, kasi naf-frustrate ako sa maraming bagay.

Bakit ka natatakot? 

Kasi ang buhay ay unfair. At alam ko na minsan na saiyo na nga nawawala pa. Walang kasiguraduhan sa mundo. Natatakot ako na maaaring mawala sakin ang mga bagay na sobrang pinapahalagahan ko.

Bakit hindi mo kayang sabihin sakanya? 

Kasi minsan mas mabuting wag sabihin kaysa makasakit. Some words are better left unsaid.


Bakit ang drama mo?

Nangangarap akong mag-artista dati pa. Baka makapasa ako sa pag-iinarte ko. Kung may BEST IN PAG-IINARTE award lang, tiyak ako ang magwawagi! Walang basagan ng trip blogspot. Kung madrama ako edi magdrama ka rin sa blog mo.
 

Bakit di ka nagta-trabaho (oy! Oras ng trabaho!)

Kasi nabusog ako sa kinain kong "stuffed squid" kaya pumepetiks muna ako. Bawal magpahinga??

Hindi naman. Bawal ka magtanong, ako lang. 

OKAY.  

Bakit ka ba naffrustrate at nag-iinarte? 

Subukan mong mag-abroad, masasagot mo tanong mo. 

Bakit kinakausap mo sarili mo?

Baliw-baliwan ang peg ko today. Masaya rin palang kausapin ang sarili at sagutin ang sarili mong tanong. Try mo minsan. :)


 Naubusan na ko ng tanong. 

Kawawa ka naman kasi ako di pa ko nauubusan ng sagot.

Tsk.

Convos to die for :)

Maka-title, wagas! Hehe! Just because I'm in the mood to write.. (Pagbigyan!) I just had a hearty conversation with my boyfriend and I realized that convos are really important to build up your relationship. If you don't communicate, how would you expect your relationship to work out, right? So, since I got nothing to do and sleep is just around the corner.. I've come up with a few convos to die for list that I believe everyone reading this could somehow relate upon. :)

Read on and find out.


To die for #1:
We all have this simple yet very meaningful conversations with our loved ones and we wish that time will stop and we can freeze that moment forever. Right?

To die for #2:
When you have this conversation and you learn something from each other each time and you know that it's not like the rest of the world, that the both of you have this cosmic effect on each other that you can feel the chemistry and love even across miles. Right??

To die for #3:
When you feel that you are important and what you say is important to that person that he/she values everything that you say and tries to put it into practice as much as he/she can. Right??

To die for #4:
When even a simple smile or a simple grin can melt angry hearts and can make two lovers realize the very essence of their relationship and would automatically patch things up without any hesitations. Right??

To die for #5:
When you can talk about the same topics over and over again, discuss all angles of the situation, repetitively and sometimes deliberately opening up the same issue or story but the both of you will never get tired of talking about it or actually, the both of you won't simply get tired of each other. Right??

To die for #6:
When time zones and locations are just props and the both of you know that no distance and time zone can ever break you apart and that talking to each other would always be the top priority. Right??

Talking is essential in a relationship. When you can talk to your partner about anything and everything under the sun, he/she's definitely for keeps. Do not miss out the communication part, love grows more when you know how to communicate. When you know how to be sensitive and when you simply know how to converse witht the one you love at all kinds of situations.

Time, effort, honesty and communication are the pillars of a successful relationship. It's something that we constantly work out. Start with yourself and eventually it will manifest in your partner and everyone around you.

Alright, time to sleep! Be blessed! Be a blessing!


Blogged. :)

40.

Sa mga oras na wala akong ginagawa, doon ako ginaganahang magsulat. May bago akong goal, maka-40 blogs bago matapos ang buwan na ito. Hindi ko alam kung kakayanin ko yun sapagkat ako ay isang dakilang tamad pagdating sa pagsusulat. Hindi ako yung tipong, "spur of the moment" may naisulat na. Kailangan may pinagdadaanan ako o usually, kailangan nasa mood.

Namimiss na kita. Minsan ang daling sabihin ang mga bagay-bagay. Ung mga salitang ang daling bitawan kapag tina-type sa keyboard o sinasabi over the phone.. Ang daling sabihin na mahal mo yung tao, miss mo na yung tao, gagawin mo lahat para sakanya kahit ung mga salitang di mo siya sasaktan. Pero alam naman natin ang masaklap na katotohanan sa likod ng mga ito, ang realidad ay kahit gaano mo kamahal ang isang tao, darating sa point na magkakasakitan kayo. Ang dating matamis, tatabang. Ang dating buong tiwala, unti-unting mauubos hanggang sa walang matira.

Hindi ko alam kung paano ko ba maipaparamdam sa kanya na mahal ko talaga siya at gusto kong magwork kung ano man ang meron kami ngayon. Hindi hanggang salita lang, hindi hanggang pangarap lang. Ang sarap sana ng pakiramdam na maiparamdam ko sakanya yun ng nahahawakan ko siya at nakikita ko siya ng harapan. Sabi nga niya sakin, ang daling sabihin pero yung maparamdam mo sa tao kung gaano sya kahalaga.. ibang usapan na yun. Sana sa kahit maliliit na paraan, kahit di kami magkasama napaparamdam namin iyon sa isa't isa.  

Ang tagal na panahon na akala ko wala ng ibang tao na darating sa buhay ko. Pero sabi nga ni ate efi, the best is yet to come. Sa mga oras na akala mo wala ng pag-asa, biglang may darating sa buhay mo at ipaparamdam sayo na meron pa. Kinikilig ako pag naiisip ko paano naging kami, kasi ni sa hinagap talaga hindi ko nakita na magiging kami. Close kami sa level na magkaibigan, pero bilang magka-ibigan, unexpected talaga. hehe! Nakakatuwa :) Di ko nga naisip na magkakasundo kami, kasi sa ugali naming magkaiba parang imposibleng mag-work out. But God has a different plan for us, and that is for us to be together (though not physically), tinuturuan kami maging patient and strong at matutong magmahal ng naghihintay dahil mas masarap anihin ang pinaghirapan kaysa binigay lamang sayo ng walang ka-effort effort. 

Nasaktan siya, nasaktan din ako.. Parehong takot magrisk at masaktan ulit, but we managed 6 months (4 months of which ay magkalayo kami) na masaya kami at lumilipas mga araw na alam kong mas minamahal pa namin ang isat isa. Ang bait ni Lord sakin, samin.. He gave us one more chance to fall in love an this time, alam ko, alam namin that this will be for keeps. :)

Kahit ilang away at misunderstanding pa ang dumating satin, hindi tayo maghihiwalay at makakayanan natin to. Kapit lang sa Kanya at laging balikan ang lahat ng unang alaalala nung tayo'y magkasama pa.

You make me smile :)

 Mahal kita Babe. Sana makasama na kita. Tiis tiis lang muna. 


Blogged. 

Balik-trabaho

It's Work, work, work!

Naiinis talaga ako, nabura yung sinusulat ko nung isang araw... Yung feeling na minsan ka na nga lang ganahan mag-blog, nabura pa. hehe! Anyway, hindi naman yan ang dahilan kung bakit ako magsusulat ngayon. Sabi nga sa EGR, dapat may magbago sayo... Yung mga pangit na ugali ay dapat iwasan at kalimutan na. Kung maaaring pwedeng umiwas sa mga bagay at taong hindi makakabuti sa atin, gawin nalang. Salt and Light nga diba? Hindi ka pwedeng maging asin at ilaw kung ikaw mismo wala kang gagawing pagbabago sa sarili mo. And for me, it should start in my workplace. I'll start today. :)

Devotion

If I change, everything around me changes

Nagbabasa naman ako ng Bible, tina-try ko yung best ko na magbasa at least everyday, pero at most times, especially dahil sa dami nga rin ng ginagawa... nakakalimutan ko na minsan magbukas at makipag-usap sa kanya. After our Encounter with God Retreat, isa sa mga natutunan ko at nais kong ipagpatuloy ang Devotion journal. Hindi kailangang makatapos ng isang book sa bible sa isang araw, just short verses to meditate and ponder upon. I started with the Book of Matthew specifically chapter 5, and nakakatuwa kasi I wasn't expecting that it would really affect my way of thinking for the whole week. Chapter 5 speaks about how we should act towards other people, how we should be the salt and light of the world and how we should do what the Lord pleases us to do. Mahirap sumunod, mahirap gawin ang gusto Niya at mahirap lumakad ng deretso lalo na kung tayo'y napapalibutan ng iba't ibang uri ng temptation. But then again, we have a just and loving God, He is always faithful to love and accept us, even forgive us from all our sins. 

Malaking tulong sakin ang devotion, I am hoping magawa ko siya everyday kahit busy ako sa work at sa ibang bagay. Sabi nga, meditate His word day and night and do not depart from His teachings, mahalaga na makausap natin siya araw-araw.

Bakasyon Grande 

Thank you Babe, kaps, pebs!

Date time :)

Nahirapan akong i-let go ang one week vacation (Nahirapan talaga? hehe!). Nasulit ko kasi ang bakasyon, nakapag-pahinga ako, na-enjoy ko ang madami kong "me times" at dates with babe maging ang 2 days na wala ako sa outside world dahil sa EGR and of course ang rejuvenated spiritual time ko with the Lord. Ang bilis ng 9 days, akalain mo nga naman 9 days din pala ang bakasyon. Di ko naramdaman, dumaan lang talaga. 

On the other hand, I feel good on my first day. No to negativity and yes to challenges and "work-related stress". Parte ng buhay manggagawa yan. We have to accept the fact that we are working, and kasama doon ang mahirapan ka from time to time, mainis, mastress, mabwisit, maubusan ng dugo dahil sa mga kasama... Pero bottom line parin nun, be thankful. Magpasalamat sa trabaho at sa sweldo, magpasalamat sa mga blessings at tanggapin ang bawat challenge as a room for improvement. :) 

Masaya ako, masaya ang aking puso at ang aking disposisyon. I feel so loved and I feel so blessed (in all aspects). I thank God I'm still alive and breathing, which is a good sign. Hehe! There are still a lot of chances to make things right. 

Tawang-tawa ako sa picture na to. Hehe! Kala mo babe ah. :))

Life is full of surprises and unexpected blessings. Just be thankful for everything and God will reward us with every good deeds. Wag mapagod gumawa ng tama sa kapwa, hindi man maappreciate ngayon, our Father in heaven is very happy when we make others around us happy. :)

Lez gow change the world one step at a time.

Be blessed! Be a blessing! :)

Huling araw

Bakasyon na maya-maya, mga saktong dalawang oras nalang at yes, bakasyon na! Ang tagal ko hinintay na makapagpahinga sa trabaho dahil totoo naman talaga, nakakastress. Dahil nga last day, ang bagal ng oras... at dahil ang bagal ng oras, naisipan kong magsulat. Aaminin kong hindi ako masipag magsulat, hindi ako yung tipong araw-araw mag-uupdate ng blog o kaya linggo-linggo. Ako ng tamad, walang inspirasyon.Pinapakialaman pa ng boss ko pati pagtype ko. MARTIAL LAW pati sa trabaho. Saklap ng buhay.

Nagbukas ako ng blogspot at nagbasa. Nakakaaliw ang nakaraan. Madami ka talagang matututunan. May isa lang akong napansin, hindi ko naman sinasadya.

Bakit ang dami mong nasusulat sa iyong nakaraan?

Isang palaisipan.

Nalulungkot pero hindi ako papaapekto. Finally, vacation here we come!

When all else fails...

Tears has been streaking down, my eyes are literally tired and im overly exhausted. I had enough for this day. I knew I was born to be strong and to stand up for what I believe in, but then again.. Im at a place where you have no voice and you dont really have a choice.

When everything in this world fails you, the only thing that remains is the fact that we have a Living God and that His word is true. It may sound absurd to some nor may sound pretentious to others, but actually prayers can move mountains and it can change hearts. Faith is to believe in something we cant see. To hold on to something we cant feel. To listen to something we cant hear. God is everywhere and he hears, feels, sees us.

I am starting to dislike my job in all aspects. I am feeling estranged and unhappy, but i asked God for this work and i will not give up just because I feel tired and people around me discourages me. I have a purpose on why I am here and I will hold on to God's promises that there will be better days.

Better days. Looking forward for better days. Looking forward to that DAY. That day when I can see you and hold you once again. To see my family, to see the people I love the most.

I trust in You Father, I believe that I can get through this with Your guidance and help.

When all else fails... There's always your family, friends, your partner, and ofcourse God.

Good night blogspot. Dont let the bed bugs bite.


""Do not judge, and you will not be judged. Do not condemn, and you will not be condemned. Forgive, and you will be forgiven. Give, and it will be given to you. A good measure, pressed down, shaken together and running over, will be poured into your lap. For with the measure you use, it will be measured to you."
Luke 6:37-38

Kapsalung-anity!

Zieggyput and Leelyput

We are family :)

  

Si Ziegrey Oris Balota, 25, taga-Muntinlupa City, kasalukuyang nagtatrabaho sa Ann Arbor Montessori Learning Center, may tatlong anak, diborsyado, at humaharap sa kaso ng pangunguha ng mga damit na nakasampay sa kanilang kapitbahay sa kadahilanang hindi maipaliwanag. Kapag nakita niyo po itong mukhang ito, makipag-bigay alam lang po sa kinauukulan. Ang sino man na makapagsasabi kung saan nagtatago ang taong ito ay may matatanggap na gantimpala. 50,000 pesos para sa ulo ng lalaki sa larawan. Tumawag sa 0917-********.

****************************************

Isang malaking CHOS! Hehehe! Happy birthday mahal kong kapsa! :) Namiss ko na ang kulitan blues natin at ang tawanang wagas na wagas na kung makatawa eh akala mo katapusan na ng mundo. haha! Dahil birthday mo, ikaw naman ang aalayan ko ng pahina sa aking blog. Nararapat lamang na ikaw ang parangalan ng Blogspotter of the Year sa dami ng views mo sa iyong blog. Ikaw na talaga! hehe! Akalain mong ang dami mong readers! Congratulations sayo kapatid, isa ka ngang ganap na manunulat. Sa susunod, collab tayo ni Babe at gumawa tayo ng libro. Ang saya siguro nun hehe. Tapos siyempre, dahil mahal mo naman kami ni Juanito, yung kikitain natin, itulong mo nalang sa amin dahil alam mo na mahirap ang buhay, lalo na kung bubuo ng pamilya kaya kakailanganin ng anda! Mayaman ka naman, ipaubaya mo na sa amin yun. hehehe! 

Ganto kaming magkapatid :) *Najejebs pose* hehe!

Para Sayo Kaps,

On a more serious note, nilolook forward ko talaga ang birthday mo dahil gusto ko talaga gumawa ng blog para saiyo. Hindi ko parin makalimutan ang blog na sinulat mo para sa aking kaarawan this year, naiyak talaga ako nun kasi iba parin ang pakiramdam na malaman mo na mahalaga ka sa ibang tao at naaappreciate nila ang mga ginagawa mo para sa kanila. Kaya kaps, dahil araw mo ngayon, hayaan mo na ako naman ang magbalik sayo ng mga magaganda at di masyadong magagandang experiences natin as magkaibigan, magkaribal (ALAM NA ALAM MO YAN! HAHA!), at higit sa lahat as magkapatid. :)

Si Zieggy bilang isang Guro

Tito Boy, Mr. Fu, Sir Chris at Ms. Ly :)

Sir Zieg! Yan ang kilalang tawag kay Sir Ziegrey Balota. Magkasama kami sa isang Department, English teacher sya sa grade school habang ako naman sa high school. Hinding hindi ko pa rin malilimutan yung demo teaching ko, sila ni Mr. Fu (Andrewkelya) ang nanood at nag-observe. Ay sabi sayo kaps, grabe ang kaba ko nun. haha! Siyempre, alam ko naman na mga beterano na kayo (naks!) at ako ay isang hamak na baguhan lamang. Malay ko ba naman sa pagtuturo ng English (eh Phil Stud ako), to think na high school pa hawak ko noon. Pero ayun nga, nasurvive ko naman ang isang taon at masasabi kong iyon pa rin ang pinaka-masayang working environment ko sa loob ng 4 years na nagtatrabaho ako. Fulfilling kasi sa pakiramdam na may naiimpart ka na knowledge sa ibang tao. Tunay ngang ang pagiging guro ay hindi lamang isang propesyon, ito ay isang bokasyon. Kahit hindi kataasan ang sweldo, andun ung passion, andun ung kagustuhan ng isang guro na magampanan ang kanyang role sa buhay ng kanyang mga estudyante. 

Sa isang taon na nakasama ko siya sa AAM, alam ko naman at naniniwala ako na mahusay na guro si Ziegrey, mayroon lang issue sa kanyang "temper". Haha! Pero kung pagalingan lang sa pagsasalita ng wikang Ingles, eh hindi naman papakabog ang lolo mo. Kung maka-emcee to wagas din. Mahal na mahal din siya ng kanyang mga chikiting kasi lovable naman tlaga sya. Alam ko kaps na marami ka pang pagdadaanan sa napili mong propesyon, pero sabi nga, "no pain no gain"... Mahirap, stressful at katakot-takot na frustrations ang haharapin mo, pero laging tandaan na, You are born to change lives and to make their lives better with every knowledge and wisdom that you instill in their minds. Wag mong kakalimutan ang dahilan kung bakit ka nagtuturo, lagi mo silang ituring like your own, and I know that you will go a long way sa iyong chosen career. Kahit saan ka pa man mapuntang school, we will always be friends and colleagues. Hindi natatapos sa AAM yan. At alam mo yan! :)

Si Zieggy bilang isang Anak at kapatid 

Si kuya Bong!!!

Isa lang ang masasabi ko tungkol sa aspetong ito, si Ziegrey ay isang mapagmahal na anak at kapatid. Nakikita ko ang efforts mo sa iyong family at alam ko kung gaano mo sila kamahal. Hindi lahat nakikita ung mga pinagdaanan mo this past few years pero isa ako sa mga taong pinagkatiwalaan mo sa mga problema mo na hinarap with your family. I know that sometimes nakakapagod na, na minsan gusto mo rin ng sarili mong buhay, pero lagi mong tatandaan na without your family, wala rin tayo sa mundong ito. Whatever trials that you are facing right now, I always pray na malagpasan mo iyan. Dasalan mo lang ng bonggang bongga yan kaps. At kapag hindi mo na kaya, andito naman ako, kami ng mga kaibigan at mahal mo sa buhay para saluhin ka at makinig. Hindi tayo masyadong nakakapag-usap lately, pero naalala ko pa ang mga text exchanges natin at alam kong may dinadala ka. Your family will always be your family kaps. Just stick together, and nothing could ever go wrong. Trust me kaps!

 
Si Zieggy bilang isang "life of the party" 

Anong kwento sa likod ng larawan na ito? hehe!

Hindi naman maipagkakaila na sobrang masiyahin nitong kaibigan kong to. Pwera lang pag umeemote, nuknukan naman ng tahimik kapag may dinadala. Kapag magkakasama kami, eh baliw-baliwan naman ang peg namin! Masasabi ko talaga na masaya kami kapag magkakasama. Yung tipong mga problema at mga stress ay nakakalimutan dahil ang sarap tumawa at makipagkulitan. :)

Harot!!!

Ganto kami ni Zieg, sa sobrang close namin okay ng maging maharot. Isa si zieg sa mga kaibigan kong lalaki na mayayakap ko, mayayapos ko ng walang malisya. Yung tipong makakabiruan mo sa lahat ng bagay at hindi siya mapipikon kasi makikipag-asaran din siya in return. hehe! Naaalala mo ba kaps ang mga harutan moments natin sa ATC? Specifically tong picture na nasa kanan? Yung hindi tayo maintindihan ng mga tao kasi nga bonded na tayo at sa atin normal na yung mga ganun. :) Namimiss ko kapag kinukulit kita at naiinis ka kasi ang kulit kulit ko. hehe! Yung mga inside jokes natin na tayo lang nagkakaintindihan. Yung mga kodakan moments natin at mga tawanan at biruan na nakakapagpagaan ng loob ko kapag ako ay nalulungkot at nasstress. Yan si Tito Bhoy, ang aking masayahing kapatid. :)

Si Zieggy kapag nagmahal...

Ay naku! Bukingan time na kaps. haha! Humanda kaaaaa! :))Usapang puso naman tayo. Paano nga ba magmahal ang isang Ziegrey Balota? Hay naku! Kung magmahal akala mo babae! Emoterong emotero. Masyadong emotional, iyakin, at higit sa lahat, hindi niya pinapaalam sa taong mahal niya na mahal niya ito!! AMININ!!! hehe! Aabot pa yan sa point na, magloloka-lokahan, iiyak nalang bigla tapos hindi sasabihin ang dahilan. Yun pala eh umeemote dahil sa kaniyang iniirog. Hmmm... Ang kapatid kong ito ay hindi pa nagkakaroon ng kasintahan, pero kung makapag-advice ito patungkol sa pag-ibig akala mo nakapag-asawa na! HAHA! Pero, infernez sayo kapsalung, mahusay ka mag-advice pagdating sa love. Kumbaga, isa ka sa mga taong tatakbuhan ko talaga pag ang problema ko ay matters of the heart. ALAM MO RIN YAN! Parang experienced adviser lang. hehe! Kidding aside, kapag nagmahal siya, subtle, hindi niya pinapangalandakan sa buong mundo na "Hoy, eto yung gusto ko..." bagkus uma-under the table ang lolo mo. Dadaan ka nya sa pa-GM GM kunwari, pa-biro biro, papatawanin ka, bibigyan ka ng "pagkain" EHEM!, at isusulat ka niya sa blog niya. Lahat ng gustong gawin ng mahal niya, gagawin din niya, masabi lang! hehe. Ganyan siya magmahal, all out... sa sarili niyang pamamaraan. Halos lahat ng nagustuhan niya kilala ko, pero hindi na ko magdrop names (mahirap na baka burahin mo bigla tong blog ko para sayo hehe!). Naaappreciate ko na ako ung pinaka-unang tao na sinabihan mo about kay "ardee". Thank you for trusting me and for seeking my advice from time to time. Alam mong medyo may ka-eng-engan ako pagdating sa pag-ibig pero nagtitiwala ka parin sa aking mga sasabihin. HEHE! Nangangarap ako at nagdadasal na ito na to para samin ng dude mo, ipagdasal mo din kami. At siyempre ipagdadasal ka din namin na mahanap mo na SIYA. Ang taong kukumpleto ng iyong puso at ng iyong buhay. Wag kang maiinip kaps, true love waits. It has perfect timing!! Wag ka din mapapagod na magmahal, dahil maswerte ang taong iyon, kapag siya ay minahal ng isang Ziegrey Balota. :)

Si Zieggy bilang isang matalik na kaibigan 

Tambalang tito Bhoy at Mr. Fu!

with BFF Imee

Okay, so tapos na tayo sa love, sa friendship naman. Eto na ata ang pinaka-mahabang blog post na nagawa ko kaps, effort kung effort ha! Mahilig ka kasi sa mahahabang blog, magpapatalo ba naman ako?? hehe! Anyway, si Zieg bilang isang matalik na kaibigan. Makikita niyo naman sa magkabilang dulo ang larawan ni Zieg at ng mga BFF niya. Si Andrewkelya, na kasama din sa aming barkadahan... At si Imee na college friend niya, na sana mameet ko rin! Palagi niyang kinekwento sakin.

Dude and Kaps :)

Naniniwala ako sa kasabihang "Tell me who you're friends are and I'll tell you who you are". Kaya kung tatanungin ako kung anong klaseng kaibigan tong si Zieg, simple lang, he's a friend in need and a friend indeed. Yung tipong will catch a bullet for at yung tipong kaibigan mo hanggang sa dulo ng walang hanggan. Oo, eksaherada yan, kasi eksaherada din naman tong si Ziegrey pagdating sa kanyang mga kaibigan. Napaka-possessive niyan! Haha! Seloso pagdating sa friends kasi nga marunong siyang magpahalaga ng kanyang mga kaibigan. Bibihira lang talaga ang mga kaibigan na hindi ka iiwan sa ere. Yung iba andyan lang pag may kailangan, yung iba lumipas lang ang era ng friendship, yung iba naman parang kabote na lulubog lilitaw. Kaya naniniwala ako na blessed ako with few but loyal and trust worthy friends. At isa si Ziegrey doon. Salamat kaps!

Kapsanity, Kapsa, Kapsaloid, Kapsalung, Kapski, atbp. :) 

Paano ba nagsimula ang evolution ng salitang KAPATID??? Kami ng kapatid ko na to ay mahilig mag-experiment sa words. Kumbaga gumagawa kami ng bagong salita o kaya ineevolve namin ang salita into something more catchy at funny. hehe! Paramihan kami ng maiisip na kakaibang salita hanggang sa sumuko na kami dahil naubusan na ng bala. hehe! So ayun nga, ang dating simpleng KAPS ay nag-evolve na sa iba't ibang tawagan na ang nais lang naman itumbok ay ang salitang KAPATID.

Sorry na kaps! haha!

Masasabi kong si Ziegrey ang aking ultimate kapatid sa aming kapatiran. May samahan kasi kaming mga teachers at dating teachers sa AAM na ang tawag namin ay TEACHERRIFFICS. Alam ko at naniniwala ako na ako ang nagpauso ng tawagan na Kapatid dahil tinawag ko tong si Balota ng Kapatid noong bago palang kami nagkakakilala. Thus started this friendship like no other. A brotherhood/sisterhood like no other fraternity. We are not just friends were like best/super/close/good friends all rolled up into one. Dito rin nabuo ang tambalang Zieggyput at Lilyput. Si Zieg actually ang nagbansag saking leelyput. Sa kanya nanggaling yan at dahil dyan, eto na ang madalas kong gamitin na nick name kasi nacucute-an ako. hehe!

Skyping with you!

First SB date with you! :)

Kung tututusin, mag-3 years palang naman kaming friends. Pero umpisa palang kasi, nag-click na kami. Marami-rami narin kaming secrets na shinare at marami-rami narin kaming pinagdaanan bilang magkapatid at magkaibigan. Hindi kami laging masaya, kasi may time talaga na nagkatampuhan kami ng bongga. Recently lang actually. First time after 2 years na hindi kami nagkibuan at nag-usap for like a week! Nasa Pilipinas ako noon, nagiinarte ang lolo mo kasi wala akong time para sakanya, tapos nagiinarte rin ako sa kanya kasi may inamin siya sakin na hindi ako natuwa. HAHA! (Alam mo na yun hindi ko na idedetail dito!) Medyo nalungkot talaga ako nun, kasi nasanay ako na nag-uusap kami kahit man lang sa text pero talagang dedma galore ang lolo mo hanggang sa hindi narin nakatiis at nag-usap narin kami. Masasabi kong kailangan talagang pagdaanan ng mga magkaibigan ang tampuhan, mas lalong tumatatag ang samahan kung may tampuhan at konting away. Mas nakikilala ang isa't isa at mas masasabi na tunay kong kaibigan to, kasi kung hindi, malamang iniwan na ko nito. Kaya kaps, alam kong nagtatampo ka dahil busy-busyhan tayo lately, pero alam mo na andito lang ako diba? Hindi kailangang araw-araw tayong maguusap. Ako parin si kapski mo na pwede mong sumbungan, at ikaw parin si kapsalung ko na pwede kong iyakan pag ako ay may problema. :)

Teacherrifics and Zieggy

Kapatiran :)

Krispy CREAM! HEHE!

Nabanggit ko na kanina ang aming samahan, kami ang Teacherrrifiicss. We are teachers but we are also good friends. Mahilig kaming kumain, manood ng movie, at magkape. Namimiss ko na ang barkada at masaya ako na nakahanap ako ng mga kaibigan na kagaya nila. Kung ikaw ay may problema kaps, alam mo na kung sinong tatakbuhan mo ha? Hindi lang ako, marami kami. Tingin ka lang sa larawan sa itaas at iyan ang mga mukhang maaasahan mo sa lahat ng oras. Mapunta man tayo sa iba't ibang lugar o iba't ibang trabaho, alam ko na yung samahan natin hindi na yun matitibag. Matibay at maaasahan mo sa lahat ng panahon. Friendship that will stand the test of time. :)
Tuesdays with Zieggy

Anong ginawa mo sa aso ko? hehe!

Medyo pagod na ang kamay ko sa kakatipa, bakit ba naman kasi ang dami kong gustong isulat. HAHA! Pero last na to, eto na talaga. Isa sa mga memorable na bonding moments natin nung nasa Pinas pa ako ang Tuesdates natin. Eto ung mga oras na nagtatampo ka na talaga kasi umaasa ka na magkakatime tayo together pero siyempre, dahil bago palang kami ni Babe, medyo nabawasan ang ating bonding time. Nagsorry na ko sayo sa aspetong yan, alam mo naman na special ka for me and I will always try to find time for you. :) So to make up on lost time, nabuo ang Tuesdays with Zieggy.

Tuesday group! :)

Kasama si Juanito, madalas tayong nag-Mmcdo. Tatambay muna sa aming bahay tapos deretso Mcdo. Namimiss ko na kayo. Namimiss ko na yung mga gantong gala na kahit di ka masyadong gumagastos masaya ka. Yung pakiramdam na ang lapit lang ng mga taong mahal mo at pag gusto niyong gumala ang dali dali lang. Hay kaps, kung pwede lang umuwi na agad-agad pero hindi. So sa ngayon, tiis-tiis muna. Para naman ito sa future. :) Nawa'y binasa mo ang librong ibinigay ko sayo nung bago ako umalis. Akmang akma sa atin yun kasi nagkaroon nga tayo ng Tuesday sessions. hehe! Naalala ko ang pinakahuling Tuesday bonding natin, yung tayo nila Rachella at binaybay natin ang daang-hari Mcdo tapos di pa nasatisfy nagJamba Juice sa ATC. Nakakamiss! Ang dami kong hinanakit sa buhay noon pero naibsan naman dahil sa dami ng tawa na binigay niyo sakin noong mga oras na yun. Wag mong kakalimutan na pag-uwi ko, dapat itutuloy natin ang mga Tuesdates natin. At siyempre, libre mo. :) HEHE!

 Kapatid till we grow old :) 

Ayan, finally! Last na! Gusto ko lang sabihin na mahal kita kaps bilang isang kapatid at kaibigan. You have been very good to me this past years kahit maldita ako at prangka. Nakikinig ka sa mga pag-iinarte ko, at tinyaga mong pakinggan ako nung heart broken ako na para akong sirang plaka. Sinamahan mko sa mga trip ko na gala at nililibre mo ko palagi. Kayo ni Juanito ang pinaka-malapit sa akin at pag nawala ang isa sa inyo, ewan ko nalang talaga. hehe! Nawa'y sa iyong kaarawan ay maligaya ka. Yung GENUINE happiness na kahit wala kang lablyf eh masaya ka. 25 ka na, dapat medyo nagmamature na tayo sa mga decisions kaps. Mging sa mga gastos at mga gala. I just pray that God will grant the desires of your heart, and kung ano man yung pinagdadasal mo ngayon, lahat iyon ay matupad in His perfect time. 

Malungkot na wala ako dyan sa kaarawan mo, babawi nalang ako next year sa inyo ni Juanito. Wag ka na magtatampo ha, ang haba na nitong blog ko. Sumakit kamay ko sa kkatype! hehe! Pero ganyan kita kalove at gusto kitang isurprise kahit sa gantong paraan lang. Thank you for being the best kapatid, and I know na wala man tayong labels as best friend, I know that you will always be one of the few na sasaluhin ako sa lahat ng oras at sa mga oras na nangangailangan ako at ganun din ako sayo, PROMISE. 

Happy Happy 25th Birthday Zieggy! More blessed and fruitful years to come. Cheers to you and cheers to our friendship like no other. Toodles! Xoxo. <3

Tambalang Lilyput at Zieggyput